انجمن انرژی زمین گرمایی ایران برجسته ترین نهاد تخصصی این حوزه است که توسط نخبگان، اندیشمندان و صاحب‌نظران اداره می‌شود. پس اگر نخبه، اندیشمند و صاحبنظر هستید مفتخر هستیم که به جمع ما بپیوندید
توسعۀ منابع زمین گرمایی در ایران
گرایش به انرژی زمینگ رمایی در ایران با ورود کارشناس زمین گرمایی سازمان ملل متحد یعنی جیمز آر امکینیت به کشور به آذر 1353 برمیگردد. در سال 1354 توافقی میان وزیر انرژی ایتالیا و شرکت برکلی تهران برای اکتشاف منابع زمین گرمایی در بخش شمال غرب ایران امضاء شد. در سال 1362 نتایج بررسی ها، نواحی سبلان، دماوند، خوی- ماکو و سهند را به عنوان چهار ناحیۀ اکتشافی زمین گرمایی را در شمال غرب ایران مشخص کرد (شکل 1) [. از سال 1375 تا 1378 یک پروژۀ اکتشاف منبع انرژی زمین گرمایی گسترده توسط سازمان انرژیهای نو ایران (سانا) انجام شد و 14 ناحیه تشخیص داده شد.
شکل (1): چهار ناحیۀ دارای پتانسیل زمین گرمایی در شمال غرب ایران
از سال 1379 به بعد تلاش هایی در جهت عمومی سازی مفهوم زمین گرمایی در استفاده مستقیم برای کشاورزی، پرورش ماهی، اهداف گلخانه ای در تراز مقامات دولتی در کشور انجام گرفت. به همین خاطر نیز پمپ های حرارتی زمین گرمایی در بخش های مختلف کشور برای اهداف گرمایشی و سرمایشی نصب گردید. در سال 2007 با استفاده از سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) مطالعاتی برای انتخاب مناطق پتانسیل دار زمین گرمایی کشور انجام شد. نتایج نشان داد که 8/8 درصد ایران به عنوان نواحی پتانسیل دار ایران در 18 حوضه می تواند معرفی گردد (شکل 2) جدیدترین نتایج مربوط به مناطق مطلوب زمین گرمایی که توسط ساتبا ارائه شده است در شکل (3) ارائه شده است.
در حال حاضر اولین اولویت تولید الکتریسته از بین این 18 منطقه، میدان زمین گرمایی شمال غرب سبلان است که مورد توجه قرار گرفته است. این میدان جزء چهار ناحیۀ دما بالای اصلی در ایران است که در شمال غرب ایران در استان اردبیل واقع است و فاصلۀ آن از شهر تهران 859 کیلومتر میباشد. ایدۀ تولید برق از این حوضه در سال 1373 مطرح شد و بعد از آن به این حوضه به عنوان یک اولویت برجسته اهمیت داده شد.
شکل (2): نقشۀ منابع زمینگرمایی ایران
شکل (3): جدیدترین نقشۀ مناطق مطلوب زمینگرمایی ایران [منبع: ساتبا].